8. The Wrestler(2008)
Dir. Darren Aronofsky
The Fountain (2006), Requiem for a Dream (2000), Pi (1998)
Mikey Rourke, Marisa Tomei
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
Μαθαίνοντας Ψυχοπαθολογία μέσω του κινηματογράφου
Ιστοσελίδες που επισκέπτομαι
Ετικέτες
- αγχώδεις διαταραχές (1)
- Δ.Π. Ναρκισιστική (1)
- Δ.Π. Οριακή (1)
- Δ.Π. Σχιζοειδής (1)
- Διαταραχές της Διάθεσης (1)
- παραληρητική διαταραχή. (1)
- Σωματόμορφες διαταραχής (1)
- υποχονδρίαση (1)
Διαταραχές
- 01. Ψυχωσικές
- 02. Αγχώδεις
- 03. Διάθεσης
- 04. Διασχιστικές & Σωματόμορφες
- 05. Ουσίες
- 06. Σεξ. & Ταυτότητας
- 07. Ύπνος, Τροφής, Παρορμήσεις, Προσαρμογής
- 08. Δ.Π.
- 09. Θεραπείες
- 10. Επαγγελματίες
1 σχόλιο:
Σκέψεις για τον "Παλαιστή", υπό το πρίσμα των τρόπων λειτουργίας (modes) της θεραπείας σχημάτων.
Δε θέλω να μπω στη διαδικασία «διάγνωσης», αν και φαίνεται η προσωπικότητα του Ράντι να έχει πολλά ναρκισσιστικά στοιχεία. Είναι ένας άνθρωπος που έχει ζήσει μόνος, εμπλεκόμενος/παραδομένος σε συμπεριφορές αναζήτησης θαυμασμού και αποδοχής από το κοινό του wrestling, εγκλωβισμένος στον μόνο τρόπο με τον οποίο ξέρει να προσεγγίζει τις ανθρώπινες σχέσεις: ο wrestler που πολλοί τον θαυμάζουν για την εικόνα του (mode υπεραναπλήρωσης, μεγαλείου), την οποία με πολύ κόπο, χρήμα και επιβλαβείς για την υγεία του τρόπους κτίζει, ο οποίος όμως δεν είναι πραγματικά κοντά, σε σχέση αμοιβαίας εξάρτησης, με κανέναν. Ο τρόπος αυτός λειτουργίας του εξασφαλίζει (πέραν των πρακτικών οφελών) αναγνώριση, θαυμασμό και αποφυγή της συνειδητοποίησης της μοναχικότητάς του. Δεν είχε ποτέ και δεν έχει μάθει να διατηρεί σχέσεις εγγύτητας και δέσμευσης.
Η καρδιακή προσβολή τον αναγκάζει να μείνει εκτός ρινγκ, κατά συνέπεια τον φέρνει αντιμέτωπο με τη μοναξιά του και την προσωπικότητά του. Μετά από την καρδιακή προσβολή, τον βλέπουμε σε ευάλωτο mode, να αναζητά αγάπη, αποδοχή και εγγύτητα από την κόρη του (την οποία έχει χρόνια εγκαταλείψει) και μία στρίπερ, με την οποία έχει φιλική σχέση. Ουσιαστικά, τον βλέπουμε να ζητά σχέσεις εγγύτητας, σε μία προσπάθεια να κτίσει μία ζωή εκτός ρινγκ. Ωστόσο, φαίνεται να μη διαθέτει τα ψυχικά αποθέματα (υπομονή, ανοχή στη ματαίωση, κατανόηση των αναγκών των άλλων και συμβιβασμό με αυτές, θα μπορούσαμε να πούμε τα χαρακτηριστικά του mode υγιούς ενήλικα) για να τον στηρίξουν σε αυτό. Οι δύο απανωτές απογοητεύσεις από τις προσπάθειές του να προσεγγίσει και να κτίσει σχέσεις με ανθρώπους τον αφήνουν μόνο και ο γνώριμος σε αυτόν τρόπος αναζήτησης αποδοχής και ευχαρίστησης, άρα η μόνη «δοκιμασμένη» στρατηγική αντιμετώπισης της ματαίωσης και της μοναξιάς, το μόνο μέρος όπου αισθάνεται ότι αξίζει και ότι τον «αγαπάνε» είναι το ρινγκ. Έτσι η επιστροφή στο ρίνγκ φαίνεται να είναι μονόδρομος αντιμετώπισης.
Μπαίνοντας στο mode υπεραναπλήρωσης/μεγαλείου, η σημασία των σχέσεων εγγύτητας εξουδετερώνεται μπροστά στο «βάλσαμο» του θαυμασμού και της «αγάπης» του κοινού. Και επιλέγει να πεθάνει εκεί, μόνος, μέσα στην ασφάλεια του θαυμασμού και της αποθέωσης από εκατοντάδες ανθρώπους, με κανέναν εκ των οποίων δεν έχει προσωπική σχέση.
Δημοσίευση σχολίου